
Η καθαριότητα ως προληπτική άμυνα
Σε κάθε σχολείο, πίσω από τα χαμόγελα των μαθητών και τον θόρυβο της τάξης, υπάρχει ένας σιωπηλός φρουρός της υγείας: η καθαριότητα. Στην εποχή της γρίπης, των ιώσεων και των αναπνευστικών λοιμώξεων, ο καθαρισμός των αιθουσών, των τουαλετών και των κοινόχρηστων χώρων δεν είναι μια απλή υποχρέωση· είναι κρίσιμο μέτρο πρόληψης.
Η εμπειρία της πανδημίας έδειξε πόσο γρήγορα μπορεί να εξαπλωθεί ένας ιός σε σχολικό περιβάλλον. Σήμερα, όμως, κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε το μάθημα που μας στοίχισε τόσο ακριβά.
Το πρόβλημα των τρίωρων συμβάσεων
Με τις νέες προκηρύξεις σε πολλούς δήμους, ο χρόνος καθαριότητας μειώνεται δραματικά. Τρίωρες συμβάσεις αντί για πλήρη ωράρια σημαίνουν:
- Περιορισμένο καθαρισμό μόνο των βασικών χώρων
- Αδυναμία συστηματικής απολύμανσης, ειδικά σε τουαλέτες και χώρους κοινής χρήσης
- Έλλειψη προσωπικού για έκτακτες ανάγκες (π.χ. εμετός μαθητή, ατύχημα με αίμα)
Αν σε 3 ώρες πρέπει να καλυφθούν 15 αίθουσες, 4 τουαλέτες και διάδρομοι, τι μένει πίσω; Στην πράξη, το σχολείο καθαρίζεται επιφανειακά, όχι ολοκληρωμένα.
Κίνδυνοι για όλους
Όταν η καθαριότητα είναι ανεπαρκής, οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται μόνο στους μαθητές. Ένας ιός που εξαπλώνεται στο σχολείο, περνάει στις οικογένειες, επηρεάζει την τοπική κοινωνία και τελικά αυξάνει την πίεση στο σύστημα υγείας.
- Παιδιά: αυξημένες απουσίες, χαμένες ώρες μάθησης
- Εκπαιδευτικοί: έλλειψη προσωπικού λόγω ασθενειών
- Γονείς: ανάγκη άδειας για να μείνουν σπίτι με άρρωστα παιδιά
Η οικονομία πληρώνει το τίμημα της αμέλειας.
Ποιος θα καθαρίσει όταν όλοι αρρωστήσουν;
Αν μειώσουμε την πρώτη γραμμή άμυνας, ποιος θα μείνει να προστατεύσει τα σχολεία; Η καθαριότητα δεν είναι πολυτέλεια. Είναι βασική προϋπόθεση για να μένουν τα σχολεία ανοιχτά και ασφαλή.
Οι τρίωρες συμβάσεις δεν καλύπτουν αυτή την ανάγκη. Το ζητούμενο είναι:
1 Επαρκής χρόνος για σωστή απολύμανση
2 Εκπαίδευση προσωπικού στις διαδικασίες υγιεινής
3 Σταθερότητα στην εργασία για να υπάρχει συνέχεια και εμπειρία
Η ευθύνη είναι συλλογική
Όταν συζητάμε για μισθούς και ώρες, ας θυμόμαστε ότι δεν πρόκειται για πολυτέλεια. Πρόκειται για την υγεία των παιδιών μας και για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων.
Η ερώτηση παραμένει ανοιχτή: Θα επενδύσουμε στην πρόληψη ή θα πληρώσουμε το τίμημα της αμέλειας;