Σε μια περίοδο που οι αριθμοί της ανεργίας εξακολουθούν να απασχολούν την κοινωνία και την πολιτική ηγεσία, χιλιάδες συμπολίτες μας βιώνουν καθημερινά την ανασφάλεια, τις καθυστερήσεις και την ακατανόητη γραφειοκρατία του συστήματος. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και η ιστορία ενός ανέργου, του οποίου η επιδότηση ανεργίας «έβγαλε» διάρκεια 5 μηνών και 17 ημερών.
Κι όμως, αντί να ξεκινήσει η πληρωμή από τους πλήρεις μήνες ανεργίας, όπως θα ήταν λογικό, ο άνεργος καλείται να πληρωθεί πρώτα μόνο για τις 17 ημέρες – παρότι είναι άνεργος ολόκληρο τον μήνα. Μια διαδικασία που όχι μόνο επιμηκύνει άσκοπα την καταβολή του επιδόματος, αλλά δημιουργεί και επιπλέον άγχος σε έναν ήδη οικονομικά και ψυχολογικά πιεσμένο άνθρωπο.
Η αναμονή για το επίδομα ανεργίας δεν είναι απλά μια γραφειοκρατική διαδικασία – είναι ζήτημα επιβίωσης. Για πολλούς ανέργους, τα χρήματα αυτά αποτελούν το μοναδικό εισόδημα, το οποίο προορίζεται για βασικές ανάγκες: τροφή, ενοίκιο, ρεύμα, φάρμακα. Η παραμικρή καθυστέρηση, πόσο μάλλον η τεχνητή πολυπλοκότητα, φέρνει σε ακόμη πιο δύσκολη θέση χιλιάδες ανθρώπους.
Το πρόβλημα δεν είναι μεμονωμένο. Σε πολλές περιπτώσεις, το σύστημα αντί να διευκολύνει, παράγει αδικαιολόγητα εμπόδια, με την τμηματική καταβολή, τις καθυστερήσεις στα μηχανογραφικά συστήματα και την ασάφεια στις πληροφορίες που δίνονται από υπηρεσίες του ΟΑΕΔ (ΔΥΠΑ πλέον).
Όπως καταγγέλλουν συχνά οι άνεργοι και τα σωματεία τους, «το επίδομα ανεργίας αντιμετωπίζεται περισσότερο ως προνόμιο, παρά ως δικαίωμα». Και πράγματι, όταν ακόμη και οι πιο βασικές διαδικασίες γίνονται με τέτοιον τρόπο ώστε να αναβάλλονται και να αποσπώνται, τότε το κοινωνικό κράτος φαίνεται να αποτυγχάνει στον πυρήνα της αποστολής του.
Η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει ότι κανένας άνεργος δεν θα μένει χωρίς στήριξη εξαιτίας τεχνικών λεπτομερειών ή διοικητικών αγκυλώσεων. Το αίτημα είναι ξεκάθαρο: Καμία καθυστέρηση στην καταβολή του επιδόματος. Καμία αναμονή όταν διακυβεύεται η αξιοπρέπεια και η επιβίωση.
About the Author
